“Vişne Bahçem” Hazal Kılınç’tan Sarsıcı Bir Roman

“Vişne Bahçem” – Hazal Kılınç’tan Aile ve Özgürlük Üzerine Sarsıcı Bir Roman

Hazal Kılınç’ın “Vişne Bahçem” romanı, aile içindeki baskılarla bireysel özgürlük arasındaki çatışmayı işleyen çarpıcı bir eser olarak dikkat çekiyor. Ana karakter Feraye, annesinin sürekli kontrolü ve baskısı altında büyür. Annesinin otoritesi, onun hayatını şekillendiren en büyük engel haline gelir. Ancak Feraye, içsel bir uyanışla sıra dışı bir direniş yöntemi bulur: odasını vişne fidanlarıyla doldurmak.

Vişne fidanları, Feraye’nin özgürlük sembolüdür. Annesinin bu bitkiye olan şiddetli alerjisi, fidanları yalnızca bir bitki olmaktan çıkarır; Feraye için kendi alanını kurduğu, kimse tarafından dokunulamayacak bir sığınağa dönüşür. Bu metafor, insanın kendi benliğini baskıdan koruma çabasını güçlü bir şekilde yansıtır. Hazal Kılınç, bu sembol üzerinden sessizliğin bile ne kadar güçlü bir isyana dönüşebileceğini etkileyici bir şekilde gösterir.

Feraye’nin hayatındaki bir diğer dönüm noktası ise, kendisinden yaşça büyük bir adamla girdiği ilişkidir. Başlangıçta aile baskısından kaçış gibi görünen bu bağ, kısa sürede bir girdaba dönüşür. Feraye, kurtuluş olarak gördüğü şeyin aslında yeni bir esaret zinciri olduğunu fark eder. Roman, bu noktada okuyucuya yalnızca aile baskısının değil, yanlış ilişkilerin de insanın ruhunu nasıl hapsedeceğini düşündürür.

“Vişne Bahçem”, bir kadının özgürlük arayışının çok katmanlı bir portresini çizer. Feraye, annesinin gölgesinden çıkmak, kendi kimliğini bulmak ve yanlış aşklardan uzaklaşmak için ağır bedeller öder. Hazal Kılınç, karakterin sancılarını, umutlarını ve hayal kırıklıklarını içten bir üslupla aktarır.

Bu roman yalnızca bir bireysel isyan hikâyesi değil, aynı zamanda toplumsal kalıpların kadınlar üzerinde yarattığı baskıya da ışık tutar. Hazal Kılınç’ın “Vişne Bahçem” romanı, okuyucuya özgürlüğün değerini, sessizliğin gücünü ve kimlik arayışının önemini hatırlatan unutulmaz bir eserdir.